Osteoporoz Tanı Yöntemleri

Osteoporoz (kemik erimesi) tanısında en yaygın kullanılan iki yöntem; çift enerjili X-ışını absorbsiyometrisi (DEXA) ve kantitatif bilgisayarlı tomografi (QCT) taramasıdır. Kemik yoğunluğu ölçümü genellikle kalça ve bel omurlarından yapılmaktadır.

Kemik yoğunluğu ölçüm sonuçları iki skorla raporlanmaktadır:

• T-skoru: Kemik yoğunluğunuzu 30’lu yaşlardaki sağlıklı bir bireyin kemik kütlesi ile karşılaştırır. T-skorunun -2.5 veya daha düşük olması osteoporoz tanısını koydurur.
  • T-skoru ≥ −1: Normal
  • T-skoru −1 ile −2.5 arasında: Osteopeni
  • T-skoru ≤ −2.5: Osteoporoz
• Z-skoru: Kemik yoğunluğunuzu, sizinle aynı yaş, cinsiyet ve bedensel büyüklüğe sahip kişilerin ortalama değeriyle karşılaştırır. Özellikle genç hastalarda veya kemik kaybına neden olabilecek başka bir rahatsızlıklardan (ikincil osteoporoz) şüphelenildiğinde bu skor dikkate alınır.

Dünya Sağlık Örgütü tarafından geliştirilen ve FRAX adı verilen bir hesaplama yöntemi, T-skorunu yaş, cinsiyet, aile öyküsü, sigara kullanımı gibi risk faktörleriyle birleştirerek kırık riskini öngörmeyi hedefler. Kişinin önündeki 10 yıl içinde kemik erimesi kaynaklı kırık yaşama olasılığı bu yöntemle hesaplanır. Böylece tedavinin gerekliliği ve aciliyeti konusunda hekime ve hastaya yol gösterir.

Bazı durumlarda, kemik kaybının arkasında başka bir rahatsızlık olabilir. Hekiminiz, bu ikincil nedenleri ekarte etmek veya teşhis etmek için kan ve idrar testleri isteyebilir. D vitamini eksikliği, böbrek hastalığı, tiroid/paratiroid bezi sorunları gibi rahatsızlıklar, bu testlerle ortaya çıkarılabilir.